Wieść Gmina Chmielnik

Kulturalny KOT- część II Z pamiętnika KOTa Marcisia… 

Kolejne miasto na naszej liście odfajkowane. Siedemnastego maja odwiedziliśmy Lublin – największe po wschodniej stronie Wisły, urokliwe miasto z zachwycającym Deptakiem. Chyba nie ma osoby w naszej grupie, ktĂłrej by nie zachwycił. Odnowione kamienice, Igor SkarĹźyński (polecamy posłuchać na YouTube) grający na ulicy i to grający dla nas, ale o tym później, wspaniałe kościoły, budynki mające zaplecze historyczne. Jedynym minusem są kebabiarnie. Na kaĹźdym rogu, w co drugiej kamienicy widnieje szyld: KEBAB! Grrr.

Wsiadamy do busa pod GBP około 9:10. Podróş mija nam szybko, chociaĹź rĂłwninny krajobraz za oknem busa nudzi nas. PrzyjeĹźdĹźamy koło godziny 12:00. Na parkingu odbywa się jakiś zlot fanĂłw dwĂłch kół bo motocykle zajmują pół placu. Szybko udajemy się w spokojne miejsce, blisko darmowych toalet gdzie robimy sobie makijaĹź – kocie noski, wąsy. Idziemy juĹź coraz mniej pewnym krokiem na miejsce, gdzie ustaliliśmy zorganizować to wszystko, miejsce przed ratuszem. Panowie policjanci juĹź się niecierpliwią, bo spóźniamy się troszeczkę. Zaczynamy tańczyć i juĹź stres odchodzi. Przełamujemy się, zapraszamy przechodniĂłw do wspĂłlnej zabawy, zaraĹźamy radością, przyciągamy na siebie uwagę. W między czasie, cztery osoby przeprowadza sondę uliczną nieopodal, rozdając przy tym ulotki. Z ich relacji wiem, Ĺźe mieli co robić. Wróćmy jednak na nasz placyk. Przechodnie zwalniają przechodząc obok tak samo ubranej młodzieĹźy. Kilkoro włącza się do tańca, z kilkoma osobami wdajemy się w dyskusję lecz najciekawszą odbyliśmy z trĂłjką HiszpanĂłw. Nasz angielski jest naprawdę do podszkolenia. Okazują się wspaniałymi ludĹşmi, otwartymi, prĂłbujemy rozmawiać, na pewno kalecząc język angielski, prĂłbujemy nauczyć ich naszego tańca co szybko się udaje. Później okazuje się, Ĺźe i Lublin nie jest taki duĹźy, bo spotykamy ich znowu. Podchodzą do nas starsze osoby. Jedna pani twierdzi, Ĺźe kilkadziesiąt lat temu i ona ze swoimi podopiecznymi robiła podobne akcje we… Lwowie, jedna dziękuje nam bardzo, za to Ĺźe jesteśmy, Ĺźe robimy tak wspaniałe rzeczy. Stwierdza, Ĺźe jesteśmy cudowni. Nasz czas dobiega końca. Spotykamy mężczyznę z okolic Rzeszowa. Jak sam o sobie mĂłwi – dziecko ulicy. Wdajemy się z nim w rozmowę, zabawiając przy okazji jego psa. Robi nam się ich szkoda ale nie wyglądają na smutnych. Zaczyna się burza i ulewny deszcz. Chowamy się pod dachem ratusza ale i tu dopadają nas pojedyncze krople. I znĂłw spotykamy się z wielkim sercem pana (chyba) Andrzeja – portiera tego budynku. Zaprasza nas do środka, proponuje toaletę, udostępnia nam salę posiedzeń Rady miasta Lublin, ktĂłra wyglądem przypomina Izbę LordĂłw. Przestaje padać. Jest coś po godzinie 15:00, głód daje o sobie znać. Rozdzielamy się i szukamy restauracji. Ja i moi kompani, w natłoku kebabiarni szukamy jakiegoś miejsca z domowym jedzeniem. Na miejsce z pysznymi i tanimi potrawami naprowadzają nas studentki. Zamawiamy naleśniki, ktĂłre są pyszne i pięknie podane. Po skończonym posiłku, udajemy się do busa. Po drodze zaprzyjaĹşniamy się z Igorem SkrarĹźynskim – młodym muzykiem, ktĂłry śpiewa dla nas utwĂłr „Use somebody”. Jego głos i dĹşwięki wydobyte z gitary wprawiają nas w zachwyt i dreszcze. Jedziemy do Opery, a tak dokładniej do miejsca, gdzie w czasie remontu wystawiane są sztuki. Przebieramy się w galowe stroje. Zaczyna się nasza pierwsza operetka. Historia księcia Edwina zakochanego w Sylvie – przepięknej i przepięknie śpiewającej śpiewaczce. Sztuka dzieli się na trzy części, pierwsza nas nie zadowala, lecz druga i trzecia zachwyca. Jesteśmy do końca, chociaĹź obawialiśmy się, Ĺźe będziemy musieli wyjść wcześniej. Owacje na stojąco, to ostatni punkt naszego programu. Wracamy do Chmielnika przed północą. Jednogłośnie stwierdzamy, Ĺźe to był bardzo udany dzień. Jednych otworzył na ludzi, pozwolił się przełamać, innym zapadł w pamięć jako dzień spędzony ze wspaniałymi ludĹşmi, we wspaniałym miejscu. I chociaĹź kilka rzeczy w naszej grupie nie zagrało na 100 procent to i tak spisaliśmy się na 5!

Marcin Nizioł