Wieść Gmina Chmielnik

Ku pamięci ppor. JĂłzefa Steca, zamordowanego w Charkowie 

Przedruk z książeczki wydanej przez Stowarzyszenie w 2009 r. „Z mojej małej Ojczyzny”.

Zachęcamy do przeczytania całości. Książki są do nabycia w Bibliotekach w Chmielniku i Woli Rafałowskiej.

MĂłj dziadek JĂłzef Stec i babcia Maria Stec zd. Paduch razem z dwiema cĂłrkami (Zofią i Rozalią) osiedlili się w Woli Rafałowskiej w 1908 roku. Wcześniej mieszkali w Woli RaniĹźowskiej. Rodzina moich dziadkĂłw wkrĂłtce się powiększyła. Urodził się JĂłzef potem Magdalena, Tekla, Katarzyna (moja mama) i Marek

Moje wspomnienia chcę poświęcić przede wszystkim mojemu wujkowi JĂłzefowi Stec, ktĂłrego osobiście nie znałam. Wiedziałam o nim tyle co z opowiadań mojej mamy i ciotek. JĂłzef Stec urodził się 16. 11.1911 roku. Był zdolnym chłopcem i bardzo chciał się uczyć. Nie było to jednak łatwe w tamtych czasach. Sytuacja rodziny pogorszyła się jeszcze bardziej, gdy w 1929 roku zmarł dziadek. Mimo to moja babcia postanowiła kształcić syna. Tak więc wujek JĂłzef rozpoczął naukę w Męskim Seminarium Nauczycielskim w Rzeszowie. Dwie starsze siostry (Zofia i Rozalia) pracowały we folwarku pana Potockiego w Albigowej i cały swĂłj zarobek przeznaczały na opłacenie czesnego, aby brat mĂłgł się uczyć. Po ukończeniu szkoły przez jakiś czas miał trudności ze znalezieniem pracy. W końcu otrzymał posadę nauczyciela w szkole we WęglĂłwce, gdzie pracował do wybuchu II wojny.

Pasją mojego wujka JĂłzefa było zwiedzanie kraju. W roku 1935, w czasie wakacji, razem ze swoim szwagrem Ludwikiem Szmucem (mężem Zofii), rowerami objechali dookoła Polski.

W sierpniu 1939 roku podczas pobytu na wakacjach w domu rodzinnym, powiedział do swoich najbliĹźszych, Ĺźe wojna jest nie unikniona i wkrĂłtce wybuchnie. Była to jego ostatnia wizyta i spotkanie z rodziną. Wojna wybuchła pierwszego września 1939 roku, wkrĂłtce przyszedł list od wujka, w ktĂłrym informował, Ĺźe został powołany do słuĹźby wojskowej. Ten list był rĂłwnieĹź ostatni. Nigdy więcej rodzina nie otrzymała od niego Ĺźadnej wiadomości. Pod koniec wojny babcia niewiadomo skąd uzyskała informację, Ĺźe wujek zginął w Katyniu, I przez wiele lat wszyscy tak myśleliśmy. Kiedy w latach dziewięćdziesiątych pojawiła się książka Katyń, a na liście katyńskiej nie znaleĹşliśmy nazwiska wujka, znĂłw pojawiły się wątpliwości. Dopiero w roku 2007 wnuk mojej mamy ks. Robert Świtalski napisał do Polskiego Czerwonego KrzyĹźa i wkrĂłtce otrzymaliśmy informację dotyczącą wujka. Okazało się, Ĺźe JĂłzef Stec był jeńcem wojennym i przebywał w obozie w Starobielsku. Między 5 kwietnia, a 12 maja 1940 roku został wysłany do Charkowa wraz z innymi jeńcami a następnie rozstrzelany i pochowany w lesie w masowym grobie. Od Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa otrzymaliśmy informację, Ĺźe ppor. JĂłzef Stec spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie, wraz z innymi oficerami więzionymi w Starobielsku, zamordowanymi przez NKWD wiosną 1940 roku w Charkowie.

W 2007 roku ppor. JĂłzef Stec został pośmiertnie mianowany na stopień porucznika Wojska Polskiego.

Rodzina JĂłzefa Steca

Waleria Nawojska-Kasiak